İsyan etmek, gündelik farkındalık öğretilerine uyarlandığında;
olmuyor işte, başaramıyorum, "sıkıldım", "yeter artık"
gibi cümleler sarfederek, isteklerimize ulaşmamızı engeller.
Halbuki Mevlana, Şemsi Tebrizi gibi Bilgeler bize
aşağıdaki önerileri vermiştir:
● Üzülme! İstediğin
bir şey olmuyorsa, ya daha iyisi olacağı için; ya da gerçekten
olmaması gerektiği için olmuyordur. Sen darda olduğun vakitlerde, sana bahşedilmiş olanlarla
elinden geleni yaparsın, en güzel çareleri düşünürsün uygularsın.
Fakat yine bir şeyler olmuyorsa, kendini yerden yere vurman
iyi bir durum değildir. Direnmekle, kendi iç huzurunu bozarsın.
Sabırla uygula sana verilmiş olanları, o anki imkanlarınla. (Mevlana)
● Teslim ol demek, elin kolun bağlı otur demek değildir, sadece
her imkanlarını denediğin halde olmuyorsa, onda senin için
belki daha değişik güzellikler olacaktır, veya senin için
hayırlısı neyse o olacaktır. Hakk’ın karşına çıkardığı değişimlere
direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil,
seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne
gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının
üstünden daha iyi olmayacağını? (Şemsi Tebrizi)
● Hoşlanmadığınız bir şey, belki de sizin için hayırlıdır!
Bunun dışındaki yaptığınız yorumlar ve üzülmeler gereksizdir,
biçaredir. Unutmayın; Sopayla kilime vuranın gayesi, kilimi
dövmek değil, tozu almaktır. (Mevlana)
● Allah sana sıkıntı vermekle, tozunu, kirini alır, niye
kederlenirsin? (Mevlana)
● Her şeyin anahtarı sabırdır. Civcivi, yumurtaları kuluçkaya
yatırarak elde edersiniz, kırarak değil! (Mevlana)
● Sabırlı olun, zira bulutlar ağlamasa yeşillikler nasıl
gülebilir? Aceleci olmayın, maksada sabırla erişilir, acele
ile değil. Alelade otlar iki ay içinde, kırmızı gül ancak
bir yılda yetişir. Tencerede bile yavaş ve ustaca kaynayan
yemek, delice kaynayandan daha lezzetlidir! (Mevlana)
● Üzülme, dert etme can. Görebiliyorsan, dokunabiliyorsan,
nefes alabiliyorsan, yürüyebiliyorsan, ne mutlu sana! Elinde
olmayanları söyleme bana, elinde olanlardan bahset can!
Üzülme, geceler hep kimsesiz mi geçecek? Gidenler dönmeyecek
mi? Yitirdiğin her ne ise; bir bakarsın yağmurlu bir gecede,
veya bir bahar sabahında karşına çıkmış. Bil ki, güzellikler
de var bu hayatta, gel git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir
misin? Hüzün olgunlaştırır, kaybetmek sabrı öğretir.
(Mevlana)
● Sabrı zengin olanın kalbi de büyüktür, o hiç bir zaman
aceleci olmaz, coşkunluk ve hırs içinde değildir. İlk önce
kendine hakim olabilen, daha sonra içinde bulunduğu güçlüklere
göğüs gerer. İyi bir fırsat yakalayabilmek, sonsuz zaman
mekanlarından geçer. Hislerine kapılmayarak, adımını sağduyulu
atmak, uzun süre hafızada barındırılan kararları olgunlaştırır.
Yavaş yol alan bastonlu “zaman”, herkülün yumruğundan güçlüdür,
çoğu şeyi yoluna- nizama koyar. Tanrı bile yumruk yerine,
zaman ile terbiye eder. Sabırla bekleyebilen, sonunda mükafatlandırılır,
çünkü şans ondan yana olur. (Balthasar Gracian)
● Her güç sabır ile zaman birleştirilerek sağlanır (Balzac)
● Mümin kişinin durumu ne kadar şaşırtıcıdır. Zira her işi onun için bir hayırdır. Bu durum, sadece mümine hastır, başkasına değil: Ona memnun olacağı bir şey gelse şükreder, bu ise hayırdır; bir zarar gelse sabreder, bu da hayırdır. (Mevlana)
● Sabırlı bir adamın öfkesinden sakınınız (La Rochefoucauld)
● Sabır'sızsın, oysa bütün mahlukat sabrın ipliğiyle bağlıdır
birbirine. Dünya sabırla döner. Çünkü güneşin de, ayın da,
zamana ihtiyacı vardır. Sabırlı ol. Büyük sırlara ermek
için, sabır denizinde yüzmeyi öğrenmen lazım. Çünkü sırlar,
sabır denizinin dibinde saklıdır. Uyum güzelliktir, uyum
suyun özelliğidir. Su sabrın simgesi, istiridyenin yurdudur.
Su olmasaydı inci de olmazdı. Sabırlı ol ki, istiridye gibi
inciler yapasın. (Şemsi Tebrizi)
● Sabırlı kuş, bütün kuşlardan daha iyi uçar. (Mevlana)
● Hoşlanmadığına sabretmedikçe, hoşlandığını ele geçiremezsin. (Hz.İsa)
● Sabretmek öylece durup beklemek değil, ileri görüşlü olmak
demektir. Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül
edebilmektir. Allah aşıkları, sabrı gülbeşeker gibi, tatlı
tatlı emer ve hazmeder. Ve bilirler ki, gökteki ayın, hilalden
dolunaya varması için zaman gerekir. (Şemsi Tebrizi)
● Sabır, kurtuluşun anahjtarıdır. (Mevlana)
● Sabır ve zamandan kuvvetli bir şey yok: Her şeyi bunlar yapar. (Tolstoy)
● Sen, yakini bir imanIa, tam bir rıza ile Allah için çalışmaya muktedir olabilirsen çalış; şayet buna muktedir olamazsan, hoşuna gitmeyen şeyde sabırda çok hayır var. Şunu da bil ki nusret sabırla birlikte gelir, kurtuluş da sıkıntıyla gelir, zorlukta da kolaylık vardır, bir zorluk iki kolaylığa asla galebe çalamayacaktır. (Mevlana)
● Sabır önceleri insana zehir gibi görünür, fakat bunu huy edinirsen bal olur.
(Şeyh Sadi Şirazi)
● Yiğitlik intikam almak değil, tahammül etmektir. (William Shakespeare)
● Acıya sabredersin, adı metanet olur, "insanlara" sabredersin
adı hoşgörü olur, "dileğe" sabredersin adı dua olur, "duygulara"
sabredersin adı gözyaşı olur, "özleme" sabredersin adı hasret
olur, "sevgiye" sabredersin adı aşk olur. (Mevlana)
● Geç yetişen ağaçlar en iyi yemiş verenlerdir. (John Baptiste Moliere)
● Asıl hüner ve afiyet, bollukta sabretmesini bilmektir. (İmam Gazali)
● Her söz için doğruluk, her doğruluk için iş, her iş için de sabır gerekir. (Hatim-i Esam)
● Şükürle sabır birer binek hayvanı olsalardı, hangisine daha önce bineceğimi kestiremezdim. (Hz. Ömer)
● Edep; edepsizlerin edepsizliğine sabretmektir. (Mevlana)
● Olgun kişilerin kıblesi sabırdır, tahammüldür. Hiddete
kapılıp hiç kimseyi çiğneme ki, seni de kimse çiğnemesin!
(Mevlana)
Gerçek Aşk - Sevgi
 Aşık olmakla sevmek arasındaki farkı sormuşlar, cevaplamış
Şems:
● Senin baktığına herkes bakar, ama senin onda görebildiğini
herkes göremez. Herkes aşık olabilir, ama hiçkimse senin
gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin
değil, sevgindir. (Şemsi Tebrizi)
● Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir, korka korka atar adımlarını. Aman "sakın kendini" diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği; "Bırak kendini, koy gitsin!". Akıl kolay kolay yıkılmaz, aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa, harap bir kalpte var! (Şemsi Tebrizi)
● Önce sevgiyi anlayalım. Allah bir insanı senin elinle
ayağa kaldıracaksa, sen nasıl elini uzatmazsın? Allah seni
insanlara sevdirmek istiyor, Allah senin dağılmış parçalarını
topluyor. Aşka nankörlük etme! (Şemsi Tebrizi)
● Aşk bir seferdir, bu sefere çıkan her yolcu, istese de istemese de tepeden tırnağa değişir.
Bu yollara dalıp da değişmeyen yoktur! (Şems-i Tebrizi)
● Sanmayasın ki; aşk akıl işidir. Gül ki her gönlün mürşididir. Kimini kokusuyla şad eder, kimini de dikeniyle irşad eder.
(Şems-i Tebrizi)
Dikkatimizi şimdiki zamana çevirerek, gördüğümüz, işittiğimiz
ve hissettiğimiz şeylere odaklanmalıyız. Farkındalık, değişimden
önce gelir. Bize öğretilenleri, kendimizi tanımladığımız
kimlikleri, bizi sınırlayan, bize ağırlık yapan, doğru nefes
almamızı engelleyen korkularımızı, ardımızda bırakmalıyız.
Kendimizi yaşam nehrinin akışkan, dönüştürücü, kabul edici
enginliğine bırakmalıyız. Suyun içine girdiğimizde, rahatlamak
yerine çırpınırsak, bu sadece su yutmamıza neden olur. Suyun
tüm veçheleriyle; akarsuyla, nehirle, gölle, denizle ve
okyanusla bir olmalıyız; bütün olmalı ve onunla birlikte
akmalıyız.
● Sen onun içindesin, deniz de senin içinde. Ayrı ve başka
olduğunuz düşüncesi bir yanılsamadır; Hayat geriye doğru
gitmez, dünle oyalanmaz. (Halil Cibran)
● Bana Mecnun'un gözüyle bak; sevgiliye, seven gözlerle
bakmalı. «Allah onları sever,» buyurulmuştur. Fakat buradaki
eksiklik, onların Allah'a sevgi gözleriyle bakmamış olmalarındandır.
Onlar, Allah'a bilgi yönünden bakarlar, irfan ve felsefe
yönünden bakarlar. Ama sevgi yönünden bakmak başka bir iştir.
(Şemsi Tebrizi)
Bilinçaltımızda biriktirdiğimiz kriterler ve toplum öğretileri,
bizi biz olmaktan çıkarır ve düşünce sistemimiz, bize sormadan,
durup dururken aklımıza acılar ve hayaller getirir, vaadlerde
bulunur. Ancak şehvetten aşka giden uzun bir yol vardır.
Bu yola Mevlana "Seyr-i Sulük" demiş. Farkındalık ise, bu
yoldaki ilk basamak ve "kendini bilmek" aşamasının temeli.
● İnsan; Kendisinin, hayatın ve olayların gidişatının farkında
olmalı. Farkı farketmeli, fark ettiğini de farkettirmeli
bazen. Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını farketmeli.
Nasıl yaşarsa öyle öleceğini farketmeli insan ve ölmeden
evvel ölebilmeli. Hayvanların yolda, kaldırımda, çöplükte
ama kendisinin güzel hazırlanmış mükellef bir sofrada yemek
yediğini farketmeli. Zenginliğin ve bereketin; sofradayken,
önünde biriken ekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini
farketmeli. (Can Dündar)
Yaşamın gerçekliği, bizleri değişime zorlamakta. Bu zorlama,
kimi insanlar üzerinde uyandırıcı, hatırlamaya yönelik dürtücü
bir etkiye sahip olurken, gerçeği sorguluyor ve değişime
niyet ediyorlar. Kimi insanlar ise, eskiye tutunma, korku
bazlı, bilinçsiz seçimlere yönelme etkisi gösteriyor. İşte
bu noktada seçimlerimizin farkındalığı önem kazanıyor, varlık
önünde iki seçimin bulunduğu bir yol ayrımına geliyoruz;
Kendini bilmek ve yaşamının sorumluluğunu almak mı? Kurban bilincine saplanıp, kendi dışında olanı, örneğin
kişileri, sistemi, koşulları suçlayarak, kendi dışında tutunacak
maddi-manevi bir dal arayışına girmek mi?
● Her hakiki aşk, umulmadık dönüşümlere yol açar. Aşk bir milad demektir. Şayet aşktan önce ve aşktan sonra aynı insan olarak kalmışsak, yeterince sevmemişiz demektir. Birini seviyorsan, onun için yapabileceğin en anlamlı şey değişmektir! (Şemsi Tebrizi)
● Ya tam açacaksın yüreğini, ya da hiç yeltenmeyeceksin, gerisi yoktur aşkın! Ya siyahı, ya beyazı seçeceksin!
(Şemsi Tebrizi)
● Sen, bu sevdaya doymuş hiçbir âşık gördün mü?
İçinde bulunduğu, yüzüp durduğu denize doymuş balık gördün mü? (Şems-i Tebrizi)
● İnanıyorsan aşka, arkasında duracaksın, gerek yok cellada çıkarıldığında dar ağacına, tabureye sen vuracaksın. Ey dost biz sevgimize taptık, secde ettik, karşılığında cennet değil cemalini istedik. (Mevlana)
● Ey aşık, hani özlem çekiyorsun ya sevgiliye! Bil ki, sevgilidendir özlemin özü. Odur asıl sana özlem duyan. Çünkü o tutuşturmayınca alevi, kimsede olmaz ateş. Ve aşk ateşi önce sevilene ondan sonra sevene düşer. (Mevlana)
● Uzaklık deyip de dert ettiğin nedir ki sevgili, biz Yaradanı da görmeden sevmedik mi? (Mevlana)
● Aşkına dalmışım ben, nasihat neye yarar? Zehir içmişim ben, şeker neye yarar? Benim için: “Ayağına zincir vurunuz!” diyorlar. Divane olan gönüldür, ayağıma zincir vurmak neye yarar? (Mevlana)
● Aşk bir teslimiyettir, bir eriyiştir. Yeniden doğmak için uyanıştır. Aşkın bütün sırrı iki kelimede: varlığından soyunmak, Aşk için ya hep vardır, ya da hiç. Sen hep misin, hiç misin? (Mevlana)
● Ey aşk, yüceliğinden göklere bile sığmıyorsun. Böyle olduğu halde nasıl oldu da gizlice şu gönlüme sığdın?
(Mevlana)
● Anlatılıpta gönül deşenmi, anlatılmayıp da yürek deşenmi Aşk? Bakıpta kıyamamak mı, baktıkca doyamamak mı Aşk? Aşk nedir bilirmisin? Ben ol'ki bilesin.
(Mevlana)
● Sensiz düşünemiyorum, sensiz yapamıyorum; başkası ile de yaşama imkânım yok. Aşka dair ne söylesem, içi yanmayanlar, âşık olmayanlar anlamazlar ki.
(Mevlana)
● Sevda duygu dediğin gözle görülmez, öyle haldir ki, yaşanır elle tutulmaz. Aşk dediğin lokma değil, yutulmaz. Aşkla yandıkça, sen de anlarsın!
(Mevlana)
● Uğruna fedakârlık yapmadığın sevgiyi, yüreğinde taşıyıpta kendine yük ttme!
(Mevlana)
● Aşka yanmalı can dediğin. Ya cânan olmalı, yada canını almalı. Yâr diyemezsinki herkese, içindeki yaran olmalı. Herkesinde bir yüreği vardır amma, yürek dediğin bir başka yanmalı.
(Mevlana)
● Çığlıklar arasında sağır ve dilsizim, ne duyup anlatmaya isteğim var, nede konuşup anlatmaya mecalim. Aşk diye birşey yaşıyorum, ne tek taraflı demeye dilim var, nede karşılıklı olduğuna ispatım, sadece sessizce bekliyorum.
(Mevlana)
● Kalpmidir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi sevmek nedir? Bir muma ateş olmak mıdır? Yoksa yanan ateşe dokunmak mı?
(Mevlana)
● Gerçek aşk sevdiğini anınca yanmak, yandıkca sevdireni anmaktır!
(Mevlana)
● Sanki "aşk sustu" dedim. "Aşk hiç susar mı" dedi. "Sen susuyorsun ya" dedim. "Ben aşk mıyım" dedi. "Aşksın" dedim. Sustu!
(Mevlana)
● Yorulacaksan, zorlanacaksan, şikayetçi olacaksan, keşkelere sığınacaksan, söze "ama" diye başlayacaksan; girme aşk yoluna! Aşk yolunda "U" dönüşü yoktur! (Şemsi Tebrizi)
● Yolumdaysan başım feda yoluna, ama bilki seninde başını isterim yoluma, kahır kapris gelecekse senden amenna, ama ayağına diken batarsa yolumda, ah edip vahlanma, aşk bilek gücü değil, yürektir. Yüreğin yetmiyorsa, düşme yollara! (Şemsi Tebrizi)
Yüreğini açmak, insan veçhesi için çetin görünen bir yoldur.
Kesinlik ve bilinebilirlik taşlarıyla döşenmemiştir. Bu
yol ileriye doğru giden bir yol değildir. Doğrusal değil,
çok boyutludur. Kuralları kendinin koyduğu ve zihin tarafından
bilinemeyecek olan dinamiklerin devreye girdiği bir alandır.
Sadeliğin, güvenin, koşulsuz sevginin ve kendinin tüm parçalarını
kucakladığın bir oluş halinin alanıdır. Zihnin katı ve dualitik
zemininden, kalbin ve sezgilerin rehberliğine geçiştir.
Görece bir aktivite çabasının yerini, izin veriş, karar
verme alır.
Sahiplenme duygusundan uzak, sevmenin, sevilmenin tadına varın. Yapılmamış davranışlar, söylenmemiş sözler ile kendi kendinizi aşk çıkmazında kaybedeceğinize, hiç beklenmeyen bir
söz ile mutlu olun, beklentisiz sevin. Niye aranmadım
diye, kendi kendinizi yiyeceğinize, hiç beklenmedik bir
“seni özledim” mesajı iletin.
● Aşk söze sığmaz Aşk, bir denizdir ki, dibi görünmez. (Mevlana)
● Gerçek aşkta ne vefa vardır, ne cefa. (Mevlana)
● Ey Sevgili, bizim ne günahımız var; Aşkın ucu bucağı yok ki! (Mevlana)
● Aşk abdest gibidir; Şüpheye düşersen bozulur. Bakışlarında diyar diyar gezdiğin değil,
Bir bakışıyla diyarına gittiğindir Aşk. (Mevlana)
● Aşıkların gönüllerinin
yanışıyla gözyaşları olmasaydı, dünyada su da olmazdı, ateş
de. (Mevlana)
● Ey gözlerime ibret kesilen sevgili;
önce gidenlerin de, sonra gidenlerin de gözleri,
benim sana karşı duyduğum, aşk gibi bir aşk görmedi! (Mevlana)
● Dilin aşkı yorumlaması güzeldir ama, dile gelmeyen Aşk daha güzeldir! (Mevlana)
● Yüz kişinin içinde aşık, gökyüzünde yıldızlar arasında
parıldayan ay gibi belli olur. (Mevlana)
● Gönlünü hoş tut sen, sabreden erer. Sevenlerin duası
her yerde geçer, Mutsuzluk dediğin durmaz gider, dönecek devrandan şüphen mi var? (Mevlana)
● Ey gönül, aşık olunca kalbin öyle yüksek sesle atar ki, aklının sesini asla
duyamazsın. (Mevlana)
● Hakka Aşık olmayanın,
Aşk'a hakkı olabilir mi? (Mevlana)
● Sen aşık olduğunu sandığın kişiye bağlanıyorsun. Onsuz yapamam çok seviyorum diyorsun. Düşünmez misin onu sana sevdiren kim? Ben seni, bana sevdireni sevmişim. (Mevlana)
● İnsanlar maşuk aramıyor, bencil duygularına köle arıyor. Köle buluyor ama aşkı bulamıyor. (Mevlana)
Şehvet ve korku yolunda, mesafe kat'ediyormuş'sunuz gibi
görünür, görece bir aktivite vardır, ancak atlı karınca'da
olduğu gibi aynı yerde dönmekte ve önünüzdeki hedefe bir
türlü ulaşamamak'tasınız'dır. Bu yol yanıl'samaların (illüzyonların)
hakim olduğu bir gerçeklik boyutudur. Yolun parke taşları
korku, güvensizlik, çaresizlik harcı ile yoğrulmuştur. Burada
rüyalar gerçekmiş gibi yaşanır. Bunun nedeni, kendi seçiminin
yaratıcı faktörünü göremeyen varlığın, gerçek öz niteliklerini
unutmuş olmasıdır. Bu yol, çabanın ve acının yoludur.
● Aşktan mutluluk, güvenlik beklerler, halbuki aşk son zerresine
kadar kendini vermektir, ruhundaki son zerreye kadar sevdiğin
olmak istemektir, onun içinde eriyecek kadar sevmek, kendinden
kopmak demektir. İşte ben aşk derken, böyle bir aşktan bahsediyorum,
ölmekten bahsediyorum. Var mı o'nun aşkıyla ölmeye cesareti
olan? (Şemsi Tebrizi)
● Kalp ruha der ki; ben severim, aşık olurum, ama acısını nedense hep sen çekersin. Ruh da cevap verir;
sen yeterki sev. (Şems-i Tebrizi)
● Kalp midir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi nedir sevmek; bir muma ateş olmak mı, yoksa yanan ateşe dokunmak mı?
● Her şeyi senin için vâr ettim diyen Rabb'ine;
Her şeyi senin için terk ettim diyebilmektir aşk! (Şems-i Tebrizi)
● Ey Gâfil, sen kendi şehvetine "Aşk" adını koymuşsun, şu
halinle o namusu ekberi soymuşsun, aşkın asıl mânâsının
altını oymuşsun, bir bilebilsen küstahlığa nasıl doymuşsun.
(Mevlana)
● Lisanı ağızda olan değil, lisanı gönülde olanlara yâr et bizi. Tebessümü simasında olan değil,
tebessümü gönülde olanlara kat bizi. Aşkı tende sanana değil, aşkı ruhunda can bilenlere arat bizi. (Mevlana)
● Aşkı, aşktan başka bir şey söndürmez. (Mevlana)
● Allâh’a giden yollar birçoktur, ben aşkı seçtim. (Mevlana)
● Sevgi, nefes almak gibi olmalıdır, o sadece sendeki bir nitelik olmalıdır. Nerede olursan, kiminle olursan ol, ya da tek başına da olsan, sevgi senden taşmaya devam eder. Okyanusu bir kaba sığdıramazsın. O küçük bir akıntı değildir.
Sevgi senin tüm varlığındır. (Şemsi Tebrizi)
● Başkalarından saygı, ilgi, ya da sevgi bekliyorsan, önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi
mümkün değildir. Sen kendini sevdiğin halde, dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir. (Tebrizli Şems)
● Vefa sevgidir. Şartsız, hesapsız, sonu olmayan, bir sevginin ta kendisidir. Bu dünyadan vefa arama! Çünkü vefası bile vefasızdır!(Şemsi Tebrizi)
● Kusursuzdur ya Allah, O’nu sevmek kolaydır. Zor olan hatasıyla, sevabıyla, fani insanları sevmektir. Unutma ki, kişi bir şeyi ancak sevdiği ölçüde bilebilir. Demek ki, hakikaten kucaklamadan ötekini, Yaradan’dan ötürü yaratılanı sevmeden, ne layıkıyla bilebilir, ne layıkıyla sevebilirsin. (Şems-i Tebrizi)
|
