Sabır, Aşk, Farkındalık

Sabır üzerine
Gerçek Aşk/Sevgi
Aşk Rubaileri - Mevlana

Sabır üzerine

İsyan etmek, gündelik farkındalık öğretilerine uyarlandığında; olmuyor işte, başaramıyorum, "sıkıldım", "yeter artık" gibi cümleler sarfederek, isteklerimize ulaşmamızı engeller. Halbuki Mevlana, Şemsi Tebrizi gibi Bilgeler bize aşağıdaki önerileri vermiştir:

• Üzülme! İstediğin bir şey olmuyorsa, ya daha iyisi olacağı için; ya da gerçekten olmaması gerektiği için olmuyordur. Sen darda olduğun vakitlerde, sana bahşedilmiş olanlarla elinden geleni yaparsın, en güzel çareleri düşünürsün uygularsın. Fakat yine bir şeyler olmuyorsa, kendini yerden yere vurman iyi bir durum değildir. Direnmekle, kendi iç huzurunu bozarsın. Sabırla uygula sana verilmiş olanları, o anki imkanlarınla. (Mevlana)

• Teslim ol demek, elin kolun bağlı otur demek değildir, sadece her imkanlarını denediğin halde olmuyorsa, onda senin için belki daha değişik güzellikler olacaktır, veya senin için hayırlısı neyse o olacaktır. Hakk’ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını? (Şemsi Tebrizi)

• Hoşlanmadığınız bir şey, belki de sizin için hayırlıdır! Bunun dışındaki yaptığınız yorumlar ve üzülmeler gereksizdir, biçaredir. Unutmayın; Sopayla kilime vuranın gayesi, kilimi dövmek değil, tozu almaktır. (Mevlana)

• Allah sana sıkıntı vermekle, tozunu, kirini alır, niye kederlenirsin? (Mevlana)

• Her şeyin anahtarı sabırdır. Civcivi, yumurtaları kuluçkaya yatırarak elde edersiniz, kırarak değil! (Mevlana)

• Sabırlı olun, zira bulutlar ağlamasa yeşillikler nasıl gülebilir? Aceleci olmayın, maksada sabırla erişilir, acele ile değil. Alelade otlar iki ay içinde, kırmızı gül ancak bir yılda yetişir. Tencerede bile yavaş ve ustaca kaynayan yemek, delice kaynayandan daha lezzetlidir! (Mevlana)

• Üzülme, dert etme can. Görebiliyorsan, dokunabiliyorsan, nefes alabiliyorsan, yürüyebiliyorsan, ne mutlu sana! Elinde olmayanları söyleme bana, elinde olanlardan bahset can! Üzülme, geceler hep kimsesiz mi geçecek? Gidenler dönmeyecek mi? Yitirdiğin her ne ise; bir bakarsın yağmurlu bir gecede, veya bir bahar sabahında karşına çıkmış. Bil ki, güzellikler de var bu hayatta, gel git’lerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin? Hüzün olgunlaştırır, kaybetmek sabrı öğretir. (Mevlana)

• Sabrı zengin olanın kalbi de büyüktür, o hiç bir zaman aceleci olmaz, coşkunluk ve hırs içinde değildir. İlk önce kendine hakim olabilen, daha sonra içinde bulunduğu güçlüklere göğüs gerer. İyi bir fırsat yakalayabilmek, sonsuz zaman mekanlarından geçer. Hislerine kapılmayarak, adımını sağduyulu atmak, uzun süre hafızada barındırılan kararları olgunlaştırır. Yavaş yol alan bastonlu “zaman”, herkülün yumruğundan güçlüdür, çoğu şeyi yoluna- nizama koyar. Tanrı bile yumruk yerine, zaman ile terbiye eder. Sabırla bekleyebilen, sonunda mükafatlandırılır, çünkü şans ondan yana olur. (Balthasar Gracian)

• Her güç sabır ile zaman birleştirilerek sağlanır (Balzac)

• Mümin kişinin durumu ne kadar şaşırtıcıdır. Zira her işi onun için bir hayırdır. Bu durum, sadece mümine hastır, başkasına değil: Ona memnun olacağı bir şey gelse şükreder, bu ise hayırdır; bir zarar gelse sabreder, bu da hayırdır. (Mevlana)

• Sabırlı bir adamın öfkesinden sakınınız (La Rochefoucauld)

• Sabır'sızsın, oysa bütün mahlukat sabrın ipliğiyle bağlıdır birbirine. Dünya sabırla döner. Çünkü güneşin de, ayın da, zamana ihtiyacı vardır. Sabırlı ol. Büyük sırlara ermek için, sabır denizinde yüzmeyi öğrenmen lazım. Çünkü sırlar, sabır denizinin dibinde saklıdır. Uyum güzelliktir, uyum suyun özelliğidir. Su sabrın simgesi, istiridyenin yurdudur. Su olmasaydı inci de olmazdı. Sabırlı ol ki, istiridye gibi inciler yapasın. (Şemsi Tebrizi)

• Sabırlı kuş, bütün kuşlardan daha iyi uçar. (Mevlana)

• Hoşlanmadığına sabretmedikçe, hoşlandığını ele geçiremezsin. (Hz.İsa)

• Sabretmek öylece durup beklemek değil, ileri görüşlü olmak demektir. Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir. Allah aşıkları, sabrı gülbeşeker gibi, tatlı tatlı emer ve hazmeder. Ve bilirler ki, gökteki ayın, hilalden dolunaya varması için zaman gerekir. (Şemsi Tebrizi)

• Sabır, kurtuluşun anahjtarıdır. (Mevlana)

• Sabır ve zamandan kuvvetli bir şey yok: Her şeyi bunlar yapar. (Tolstoy)

• Sen, yakini bir imanIa, tam bir rıza ile Allah için çalışmaya muktedir olabilirsen çalış; şayet buna muktedir olamazsan, hoşuna gitmeyen şeyde sabırda çok hayır var. Şunu da bil ki nusret sabırla birlikte gelir, kurtuluş da sıkıntıyla gelir, zorlukta da kolaylık vardır, bir zorluk iki kolaylığa asla galebe çalamayacaktır. (Mevlana)

• Sabır önceleri insana zehir gibi görünür, fakat bunu huy edinirsen bal olur. (Şeyh Sadi Şirazi)

• Yiğitlik intikam almak değil, tahammül etmektir. (William Shakespeare)

• Acıya sabredersin, adı metanet olur, "insanlara" sabredersin adı hoşgörü olur, "dileğe" sabredersin adı dua olur, "duygulara" sabredersin adı gözyaşı olur, "özleme" sabredersin adı hasret olur, "sevgiye" sabredersin adı aşk olur. (Mevlana)

• Geç yetişen ağaçlar en iyi yemiş verenlerdir. (John Baptiste Moliere)

• Asıl hüner ve afiyet, bollukta sabretmesini bilmektir. (İmam Gazali)

• Her söz için doğruluk, her doğruluk için iş, her iş için de sabır gerekir. (Hatim-i Esam)

• Şükürle sabır birer binek hayvanı olsalardı, hangisine daha önce bineceğimi kestiremezdim. (Hz. Ömer)

• Edep; edepsizlerin edepsizliğine sabretmektir. (Mevlana)

• Olgun kişilerin kıblesi sabırdır, tahammüldür. Hiddete kapılıp hiç kimseyi çiğneme ki, seni de kimse çiğnemesin! (Mevlana)

Gerçek Aşk - Sevgi

Aşık olmakla sevmek arasındaki farkı sormuşlar, cevaplamış Şems:

• Senin baktığına herkes bakar, ama senin onda görebildiğini herkes göremez. Herkes aşık olabilir, ama hiçkimse senin gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin değil, sevgindir. (Şemsi Tebrizi)

• Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir, korka korka atar adımlarını. Aman "sakın kendini" diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği; "Bırak kendini, koy gitsin!". Akıl kolay kolay yıkılmaz, aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa, harap bir kalpte var! (Şemsi Tebrizi)

• Önce sevgiyi anlayalım. Allah bir insanı senin elinle ayağa kaldıracaksa, sen nasıl elini uzatmazsın? Allah seni insanlara sevdirmek istiyor, Allah senin dağılmış parçalarını topluyor. Aşka nankörlük etme! (Şemsi Tebrizi)

• Aşk bir seferdir, bu sefere çıkan her yolcu, istese de istemese de tepeden tırnağa değişir. Bu yollara dalıp da değişmeyen yoktur! (Şems-i Tebrizi)

• Sanmayasın ki; aşk akıl işidir. Gül ki her gönlün mürşididir. Kimini kokusuyla şad eder, kimini de dikeniyle irşad eder. (Şems-i Tebrizi)

Dikkatimizi şimdiki zamana çevirerek, gördüğümüz, işittiğimiz ve hissettiğimiz şeylere odaklanmalıyız. Farkındalık, değişimden önce gelir. Bize öğretilenleri, kendimizi tanımladığımız kimlikleri, bizi sınırlayan, bize ağırlık yapan, doğru nefes almamızı engelleyen korkularımızı, ardımızda bırakmalıyız. Kendimizi yaşam nehrinin akışkan, dönüştürücü, kabul edici enginliğine bırakmalıyız. Suyun içine girdiğimizde, rahatlamak yerine çırpınırsak, bu sadece su yutmamıza neden olur. Suyun tüm veçheleriyle; akarsuyla, nehirle, gölle, denizle ve okyanusla bir olmalıyız; bütün olmalı ve onunla birlikte akmalıyız.

• Sen onun içindesin, deniz de senin içinde. Ayrı ve başka olduğunuz düşüncesi bir yanılsamadır; Hayat geriye doğru gitmez, dünle oyalanmaz. (Halil Cibran)

• Bana Mecnun'un gözüyle bak; sevgiliye, seven gözlerle bakmalı. «Allah onları sever,» buyurulmuştur. Fakat buradaki eksiklik, onların Allah'a sevgi gözleriyle bakmamış olmalarındandır. Onlar, Allah'a bilgi yönünden bakarlar, irfan ve felsefe yönünden bakarlar. Ama sevgi yönünden bakmak başka bir iştir. (Şemsi Tebrizi)

Bilinçaltımızda biriktirdiğimiz kriterler ve toplum öğretileri, bizi biz olmaktan çıkarır ve düşünce sistemimiz, bize sormadan, durup dururken aklımıza acılar ve hayaller getirir, vaadlerde bulunur. Ancak şehvetten aşka giden uzun bir yol vardır. Bu yola Mevlana "Seyr-i Sulük" demiş. Farkındalık ise, bu yoldaki ilk basamak ve "kendini bilmek" aşamasının temeli.

• İnsan; Kendisinin, hayatın ve olayların gidişatının farkında olmalı. Farkı farketmeli, fark ettiğini de farkettirmeli bazen. Bir damlacık sudan nasıl yaratıldığını farketmeli. Nasıl yaşarsa öyle öleceğini farketmeli insan ve ölmeden evvel ölebilmeli. Hayvanların yolda, kaldırımda, çöplükte ama kendisinin güzel hazırlanmış mükellef bir sofrada yemek yediğini farketmeli. Zenginliğin ve bereketin; sofradayken, önünde biriken ekmek kırıntılarını yemekte gizlendiğini farketmeli. (Can Dündar)

Yaşamın gerçekliği, bizleri değişime zorlamakta. Bu zorlama, kimi insanlar üzerinde uyandırıcı, hatırlamaya yönelik dürtücü bir etkiye sahip olurken, gerçeği sorguluyor ve değişime niyet ediyorlar. Kimi insanlar ise, eskiye tutunma, korku bazlı, bilinçsiz seçimlere yönelme etkisi gösteriyor. İşte bu noktada seçimlerimizin farkındalığı önem kazanıyor, varlık önünde iki seçimin bulunduğu bir yol ayrımına geliyoruz;

Kendini bilmek ve yaşamının sorumluluğunu almak mı? Kurban bilincine saplanıp, kendi dışında olanı, örneğin kişileri, sistemi, koşulları suçlayarak, kendi dışında tutunacak maddi-manevi bir dal arayışına girmek mi?

• Her hakiki aşk, umulmadık dönüşümlere yol açar. Aşk bir milad demektir. Şayet aşktan önce ve aşktan sonra aynı insan olarak kalmışsak, yeterince sevmemişiz demektir. Birini seviyorsan, onun için yapabileceğin en anlamlı şey değişmektir! (Şemsi Tebrizi)

• Ya tam açacaksın yüreğini, ya da hiç yeltenmeyeceksin, gerisi yoktur aşkın! Ya siyahı, ya beyazı seçeceksin! (Şemsi Tebrizi)

• Sen, bu sevdaya doymuş hiçbir âşık gördün mü? İçinde bulunduğu, yüzüp durduğu denize doymuş balık gördün mü? (Şems-i Tebrizi)

• İnanıyorsan aşka, arkasında duracaksın, gerek yok cellada çıkarıldığında dar ağacına, tabureye sen vuracaksın. Ey dost biz sevgimize taptık, secde ettik, karşılığında cennet değil cemalini istedik. (Mevlana)

• Ey aşık, hani özlem çekiyorsun ya sevgiliye! Bil ki, sevgilidendir özlemin özü. Odur asıl sana özlem duyan. Çünkü o tutuşturmayınca alevi, kimsede olmaz ateş. Ve aşk ateşi önce sevilene ondan sonra sevene düşer. (Mevlana)

• Uzaklık deyip de dert ettiğin nedir ki sevgili, biz Yaradanı da görmeden sevmedik mi? (Mevlana)

• Aşkına dalmışım ben, nasihat neye yarar? Zehir içmişim ben, şeker neye yarar? Benim için: “Ayağına zincir vurunuz!” diyorlar. Divane olan gönüldür, ayağıma zincir vurmak neye yarar? (Mevlana)

• Aşk bir teslimiyettir, bir eriyiştir. Yeniden doğmak için uyanıştır. Aşkın bütün sırrı iki kelimede: varlığından soyunmak, Aşk için ya hep vardır, ya da hiç. Sen hep misin, hiç misin? (Mevlana)

• Ey aşk, yüceliğinden göklere bile sığmıyorsun. Böyle olduğu halde nasıl oldu da gizlice şu gönlüme sığdın? (Mevlana)

• Anlatılıpta gönül deşenmi, anlatılmayıp da yürek deşenmi Aşk? Bakıpta kıyamamak mı, baktıkca doyamamak mı Aşk? Aşk nedir bilirmisin? Ben ol'ki bilesin. (Mevlana)

• Sensiz düşünemiyorum, sensiz yapamıyorum; başkası ile de yaşama imkânım yok. Aşka dair ne söylesem, içi yanmayanlar, âşık olmayanlar anlamazlar ki. (Mevlana)

• Sevda duygu dediğin gözle görülmez, öyle haldir ki, yaşanır elle tutulmaz. Aşk dediğin lokma değil, yutulmaz. Aşkla yandıkça, sen de anlarsın! (Mevlana)

• Uğruna fedakârlık yapmadığın sevgiyi, yüreğinde taşıyıpta kendine yük ttme! (Mevlana)

• Aşka yanmalı can dediğin. Ya cânan olmalı, yada canını almalı. Yâr diyemezsinki herkese, içindeki yaran olmalı. Herkesinde bir yüreği vardır amma, yürek dediğin bir başka yanmalı. (Mevlana)

• Çığlıklar arasında sağır ve dilsizim, ne duyup anlatmaya isteğim var, nede konuşup anlatmaya mecalim. Aşk diye birşey yaşıyorum, ne tek taraflı demeye dilim var, nede karşılıklı olduğuna ispatım, sadece sessizce bekliyorum. (Mevlana)

• Kalpmidir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi sevmek nedir? Bir muma ateş olmak mıdır? Yoksa yanan ateşe dokunmak mı? (Mevlana)

• Gerçek aşk sevdiğini anınca yanmak, yandıkca sevdireni anmaktır! (Mevlana)

• Sanki "aşk sustu" dedim. "Aşk hiç susar mı" dedi. "Sen susuyorsun ya" dedim. "Ben aşk mıyım" dedi. "Aşksın" dedim. Sustu! (Mevlana)

• Yorulacaksan, zorlanacaksan, şikayetçi olacaksan, keşkelere sığınacaksan, söze "ama" diye başlayacaksan; girme aşk yoluna! Aşk yolunda "U" dönüşü yoktur! (Şemsi Tebrizi)

• Yolumdaysan başım feda yoluna, ama bilki seninde başını isterim yoluma, kahır kapris gelecekse senden amenna, ama ayağına diken batarsa yolumda, ah edip vahlanma, aşk bilek gücü değil, yürektir. Yüreğin yetmiyorsa, düşme yollara! (Şemsi Tebrizi)

Yüreğini açmak, insan veçhesi için çetin görünen bir yoldur. Kesinlik ve bilinebilirlik taşlarıyla döşenmemiştir. Bu yol ileriye doğru giden bir yol değildir. Doğrusal değil, çok boyutludur. Kuralları kendinin koyduğu ve zihin tarafından bilinemeyecek olan dinamiklerin devreye girdiği bir alandır. Sadeliğin, güvenin, koşulsuz sevginin ve kendinin tüm parçalarını kucakladığın bir oluş halinin alanıdır. Zihnin katı ve dualitik zemininden, kalbin ve sezgilerin rehberliğine geçiştir. Görece bir aktivite çabasının yerini, izin veriş, karar verme alır.

Sahiplenme duygusundan uzak, sevmenin, sevilmenin tadına varın. Yapılmamış davranışlar, söylenmemiş sözler ile kendi kendinizi aşk çıkmazında kaybedeceğinize, hiç beklenmeyen bir söz ile mutlu olun, beklentisiz sevin. Niye aranmadım diye, kendi kendinizi yiyeceğinize, hiç beklenmedik bir “seni özledim” mesajı iletin.

• Aşk söze sığmaz Aşk, bir denizdir ki, dibi görünmez. (Mevlana)

• Gerçek aşkta ne vefa vardır, ne cefa. (Mevlana)

• Ey Sevgili, bizim ne günahımız var; Aşkın ucu bucağı yok ki! (Mevlana)

• Aşk abdest gibidir; Şüpheye düşersen bozulur. Bakışlarında diyar diyar gezdiğin değil, Bir bakışıyla diyarına gittiğindir Aşk. (Mevlana)

• Aşıkların gönüllerinin yanışıyla gözyaşları olmasaydı, dünyada su da olmazdı, ateş de. (Mevlana)

• Ey gözlerime ibret kesilen sevgili; önce gidenlerin de, sonra gidenlerin de gözleri, benim sana karşı duyduğum, aşk gibi bir aşk görmedi! (Mevlana)

• Dilin aşkı yorumlaması güzeldir ama, dile gelmeyen Aşk daha güzeldir! (Mevlana)

• Yüz kişinin içinde aşık, gökyüzünde yıldızlar arasında parıldayan ay gibi belli olur. (Mevlana)

• Gönlünü hoş tut sen, sabreden erer. Sevenlerin duası her yerde geçer, Mutsuzluk dediğin durmaz gider, dönecek devrandan şüphen mi var? (Mevlana)

• Ey gönül, aşık olunca kalbin öyle yüksek sesle atar ki, aklının sesini asla duyamazsın. (Mevlana)

• Hakka Aşık olmayanın, Aşk'a hakkı olabilir mi? (Mevlana)

• Sen aşık olduğunu sandığın kişiye bağlanıyorsun. Onsuz yapamam çok seviyorum diyorsun. Düşünmez misin onu sana sevdiren kim? Ben seni, bana sevdireni sevmişim. (Mevlana)

• İnsanlar maşuk aramıyor, bencil duygularına köle arıyor. Köle buluyor ama aşkı bulamıyor. (Mevlana)

Şehvet ve korku yolunda, mesafe kat'ediyormuş'sunuz gibi görünür, görece bir aktivite vardır, ancak atlı karınca'da olduğu gibi aynı yerde dönmekte ve önünüzdeki hedefe bir türlü ulaşamamak'tasınız'dır. Bu yol yanıl'samaların (illüzyonların) hakim olduğu bir gerçeklik boyutudur. Yolun parke taşları korku, güvensizlik, çaresizlik harcı ile yoğrulmuştur. Burada rüyalar gerçekmiş gibi yaşanır. Bunun nedeni, kendi seçiminin yaratıcı faktörünü göremeyen varlığın, gerçek öz niteliklerini unutmuş olmasıdır. Bu yol, çabanın ve acının yoludur.

• Aşktan mutluluk, güvenlik beklerler, halbuki aşk son zerresine kadar kendini vermektir, ruhundaki son zerreye kadar sevdiğin olmak istemektir, onun içinde eriyecek kadar sevmek, kendinden kopmak demektir. İşte ben aşk derken, böyle bir aşktan bahsediyorum, ölmekten bahsediyorum. Var mı o'nun aşkıyla ölmeye cesareti olan? (Şemsi Tebrizi)

• Kalp ruha der ki; ben severim, aşık olurum, ama acısını nedense hep sen çekersin. Ruh da cevap verir; sen yeterki sev. (Şems-i Tebrizi)

• Kalp midir insana sev diyen, yoksa yalnızlık mıdır körükleyen? Sahi nedir sevmek; bir muma ateş olmak mı, yoksa yanan ateşe dokunmak mı?

• Her şeyi senin için vâr ettim diyen Rabb'ine; Her şeyi senin için terk ettim diyebilmektir aşk! (Şems-i Tebrizi)

• Ey Gâfil, sen kendi şehvetine "Aşk" adını koymuşsun, şu halinle o namusu ekberi soymuşsun, aşkın asıl mânâsının altını oymuşsun, bir bilebilsen küstahlığa nasıl doymuşsun. (Mevlana)

• Lisanı ağızda olan değil, lisanı gönülde olanlara yâr et bizi. Tebessümü simasında olan değil, tebessümü gönülde olanlara kat bizi. Aşkı tende sanana değil, aşkı ruhunda can bilenlere arat bizi. (Mevlana)

• Aşkı, aşktan başka bir şey söndürmez. (Mevlana)

• Allâh’a giden yollar birçoktur, ben aşkı seçtim. (Mevlana)

• Sevgi, nefes almak gibi olmalıdır, o sadece sendeki bir nitelik olmalıdır. Nerede olursan, kiminle olursan ol, ya da tek başına da olsan, sevgi senden taşmaya devam eder. Okyanusu bir kaba sığdıramazsın. O küçük bir akıntı değildir. Sevgi senin tüm varlığındır. (Şemsi Tebrizi)

• Başkalarından saygı, ilgi, ya da sevgi bekliyorsan, önce sırasıyla kendine borçlusun bunları. Kendini sevmeyen birinin sevilmesi mümkün değildir. Sen kendini sevdiğin halde, dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir. (Tebrizli Şems)

• Vefa sevgidir. Şartsız, hesapsız, sonu olmayan, bir sevginin ta kendisidir. Bu dünyadan vefa arama! Çünkü vefası bile vefasızdır!(Şemsi Tebrizi)

• Kusursuzdur ya Allah, O’nu sevmek kolaydır. Zor olan hatasıyla, sevabıyla, fani insanları sevmektir. Unutma ki, kişi bir şeyi ancak sevdiği ölçüde bilebilir. Demek ki, hakikaten kucaklamadan ötekini, Yaradan’dan ötürü yaratılanı sevmeden, ne layıkıyla bilebilir, ne layıkıyla sevebilirsin. (Şems-i Tebrizi)

Aşk Rubaileri - Mevlana

Aklın gücü, cennetteki sırlarla ulu:
Aşktan deliren, akıllıdır, sağduyulu.
Sevdaya kapılmış yüreğin zorlu yolu,
Görkemli yabancılıkla, özlemle dolu.



Gitsin, güzelim, hepsi de, tek sen gitme.
Ey dost, ey gam ortağı-bizden gitme.
Ey gülbeşeker, şarap koy, iç, doldur, gül.
Dünya süsü saki, allasen gitme.



Bir gün şu çiçekli dal, dolar meyvayla;
Bir gün döner istek adlı şahin, avla...
Aşk imgesi, şimdi, bir gelip gitse bile,
Bir gün gelir... artık hiç gitmez-asla!



Bir tane canım var ama, yüz bin bedenim.
Can neymiş? Neymiş ki beden? İşte ben'im.
Bir başkası var ya: işte ben, ben! O, beni
Sevsin diye bir başkası oldum kendim.




Cennet gelecek, derler, içersin bade,
Çevrende gülüp oynar huriler de...
Madem sonumuz bu, şimdiden hem içeriz,
Hem ellerimiz sevgilinin üzerinde.



Biz aşkta reziliz: Bize hep yanlışlar,
Sarhoşluk, cinnet ve günah yazmışlar.
Sensin yaşamak, amaç, zaman sen-bu budur;
Ey dost, madem sen varsın, her şey var.



Ben aşıkım aşka; aşk da sevdalı bana.
Aşık tene can-ten ise sevdalı cana.
Bazen dolarım boynuna ben kollarımı,
Bazen de sürükler beni canan yanına.



Ben, işte dağım: sesim sözüm sevglimin.
Ben, işte resim: ressamı sensin resmin.
Benden geliyor sanma bu sözler-asla:
Ses, işte, anahtarla açılmış kilidin.



Aşk, özge ateştir: ısınır onda ayaz;
Yandıkça o, taşlar yumuşar, sert kalamaz.
Varsın aşık günaha girsin, hoş gör:
Sevda şarabından içmiş-arlanmaz.



Dön aşkın çevresinde: gün işte bu gün.
Dön. Dön. Çılgın kalbini yermez dönüşün.
Yangınla sınav-ölüm kalım-özge savaş:
Vuslat bu, kucaklaşma, zifaf, mutlu düğün.



"Aşk bir kuru ses," derler.-Sunturlu yalan.
"Aşk umdun,"derler, "buldun, var oyalan."
Bizlerde saadet hep can içre olur...
"Cennet yedi kat arşta" mı derler? Bu yalan.



Aşkın gönlümle cenkleşirken-tam o an-
Çırçıplak, yalnayak kaçıp gitti bu can.
Kim bende akıl var sanmaktaysa deli...
Benden sakınan: işte odur aklı olan.